Handelsbeurs, Gent. 18 februari 2018. Onder luid applaus betreedt de Duitse componist Nils Frahm het podium. Zelfverzekerd en ook een tikje deemoedig. Hij kent deze planken. In 2015 haalde de Handelsbeurs de Berlijnse Klaviermeister reeds een eerste keer naar de hoofdstad van Oost-Vlaanderen. Drie jaar later komt hij – uitgerust met tientallen instrumenten, kilometers bedrading, wijde broeks- en orgelpijpen (als druminstrument, zou hij later vertellen) en een hippe baret – z’n nieuwste worp ‘All Melody’ voorstellen.
Frahm, die momenteel bezig is aan een Europese tournee en al eerder te horen was in de Ancienne Belgique, is hot. De voorbije maanden kreeg de muzikant heel wat lovende commentaren en haalde hij zelfs de populaire charts. En dat voor een genre dat toch niet meteen hitgevoelig lijkt te zijn. Maar hoe moeten we dat genre nu omschrijven?
Bij Frahm begint en eindigt alles bij het toets- en snaarinstrument met de grote witte en kleine zwarte toetsen, maar wat zich tussen de eerste en de laatste noot afspeelt, valt niet te voorspellen. Dat hij barst van de muzikaliteit, staat vast. Hij staat gekend om zijn instrumentale, minimalistische en experimentele werken waarin hij (neo)klassieke elementen mixt met elektronische muziek. Hokjes zijn niet aan hem besteed. Naast een reeks indrukwekkende samenwerkingen met o.a. Woodkid en Ólafur Arnalds broedde hij opnieuw op eigen muziek, ‘All Melody’ dus.
Wie de zaal binnenkwam, kreeg een bezetting te zien die meteen de verbeelding prikkelde. In een waas van rook gaven de contouren van Frahms speeltuigen zich geleidelijk aan bloot. Het podium was opgedeeld in twee muziekeilanden. Piano’s, miniorgeltjes, keyboards, synthesizers, draaitafels, knopjes her en der, duizenden kabeltjes… maar liefst elf klavieren – vergeef het ons als we verkeerd geteld hebben – vulden het podium.
Frahm had er zin. Zo bleek al vlug dat hij niet alleen zijn muziek zou laten spreken, maar ook verbaal in gesprek wou gaan met z’n publiek. Als geen ander wist hij het publiek met de nodige portie humor en zelfrelativering aan te spreken. Frahm als allround Spielmacher. De bindteksten waren recht voor de raap en konden menig toeschouwer aan het lachen brengen. Dit concert, het laatste in Europa, zou hij bijv. wat rapper moeten afhandelen omdat z’n instrumenten de dag nadien de zee over moesten. Naar Engeland. De manier waarop hij de toetsen soms beroerde leek de stelling te bevestigen. En vooraleer hij de bisronde indook, legde hij droogkomisch nogmaals uit hoe de procedure van die bisronde juist in elkaar stak. Duitse Gründlichkeit.
De muziek? Die blies ons omver. De kracht van de beats en bedwelming van de intieme pianostukken wisselden elkaar af. We lieten ons met plezier verrassen door een man gezegend met virtuositeit én toewijding. Hij gooit zich dan ook letterlijk op zijn instrumentarium. Een toetsenist wiens vingers sneller handelen dan hun schaduw. Bewegend van het ene klankeiland naar het andere, zorgde Frahm voor een constante wisselwerking tussen zijn verschillende instrumenten en vulde zo de ruimte met een prachtige unieke sound. Hij speelt met loopings, kopieert z’n eigen geluid, en componeert zo verder. De combinatie – en afwisseling – van klassiek en elektronisch resulteerde steeds in een ware climax. Nu eens intimistisch, dan weer hemelbestormend. Hij zweepte het publiek op met pianoklanken en bracht de Handelsbeurs in een ware trance. De zweetdruppels die bij zoveel inspiratie kwamen kijken, parelden van z’n gezicht. Frahm leek op momenten zelf ook in extase te verkeren. En dat waren wij dus ook.
Ja, deze man heeft snaren geraakt die blijven natrillen.
Ons advies: ontdekken, deze Klaviermeister!
Live fragment @Handelsbeurs Gent
Culta Blog 